De poezen

Het gaat goed met de poezen. Vier weken lang hebben we de poezen binnen opgesloten gehouden. In die tijd hebben we geprobeerd de regels te stellen voor zover dat mogelijk is bij katten.
De poezen mogen als wij thuis zijn in de keuken komen, in de bijkeuken en op stal.
Als we s ávonds in de kamer gaan zitten gaan de poezen naar de stal en gaan de deuren dicht. Na vier weken opsluiting hebben we het kattenluik opengezet maar de poezen werden bang van het doorzichtig kunstof beweegbaar klepje dat in het kattenluik zit. Daarop wist Piet wel raad; met een touwtje blijft het kattenluik openstaan en s'avonds gaat het afsluitbaar luikje ervoor. En dit werkt goed.

De zwarte poes zit graag voor het raam om naar buiten te kijken, ook op stal heeft ze nu een eigen plekje gevonden. Ook is de zwarte poes graag bij ons in de keuken; als wij sávonds in de kamer zitten gaat regelmatig de deur open en komt ze binnen, ze heeft ontdekt hoe ze de deuren open kan krijgen.
De witte poes is heel veel buiten, net als ze dat op het Groenveld was. Gelukkig is ze hier nog elke avond binnengekomen. Voorzichtig is de witte poes  haar omgeving aan het verkennen, ze loopt tussen de varkensstallen door naar achter, ooit zien we haar bij de sloot en regelmatig loopt ze rond in de buurt van de machines van Van Boxmeer. Al twee keer heeft ze een muis mee naar huis gebracht.
De twee poezen samen zijn niet echt dikke vrienden, er wordt nog wel eens naar elkaar geblazen en ze proberen allebei op hun eigen manier hun eigen plekken te veroveren en te behouden.
In de keuken hadden we een kussen op de vloer gelegd, dan is het niet zo koud. De zwarte poes ging daar lekker liggen tot ze met niet mis te verstane gebaren en geluiden gesommeerd werd om weg te gaan.
Dan zie je de zwarte poes zoeken en op en neer drentelen, ze gaat op de stoel bij de computer zitten waar ze vervolgens door een van ons weggestuurd wordt, dan maar op een leren stoel maar dat is niet zo zacht. Uiteindelijk hebben we nog een kussen in de keuken gelegd en daarop gaat mevrouw maar heel verongelijkt zitten kijken. Ze heeft verloren maar dat wil ze wel laten merken en o wee als ze de kans krijgt gaat ze toch weer op het andere kussen liggen.
Het was een verandering; de poezen bij ons op de boerderij maar we zijn eraan gewend, we raken aan de poezen gehecht en het is gezellig in huis.