Een ander uitzicht

Sinds wij een paar jaar geleden onze keuken verbouwd en uitgebreid  hebben en de tuin veranderd is, genieten we vanuit de keuken van een grandioos uitzicht. We hebben uitzicht naar het westen richting Helmond en naar het oosten richting Deurne en dat geeft ons een enorm gevoel van ruimte.
Aan een kant kijken we als vanouds richting Helmond.Wat we zien is vooral een drukke doorgaande weg met bomen, verder de tuinen van  buren en een gedeelte van oude varkensstallen. Ik kan me voorstellen dat veel mensen zich wel mooiere uitzichten kunnen voorstellen maar voor ons geeft het een gevoel van vrij wonen en toch niet achteraf. Aan de andere kant kijken we richting Deurne, ook daar de drukke verkeersweg, maar ook uitzicht op het Zandbos, de Buntvense pad en op een gedeelte van onze vroegere tuinbouwgrond. Op dat stuk grond hebben wij allerlei gewassen geteeld en vooral  het aspergeveld vond ik een heel mooi gezicht.
Toen wij gestopt waren werd er vooral veel mais geteeld, af en toe suikerbieten of aardappelen maar het grootste deel van de tijd zagen we toch vooral mais. Soms, zo op het einde van de zomer werden we helemaal ingesloten door de mais en zagen we noch de verkeersweg noch het pad naar het Buntven.
Deze zomer heeft er een of ander laag blijvend gewas gestaan, ik weet niet meer wat het was, maakte niet veel indruk en ik had er denk ik niet veel last van. Daarna was er alleen zand waar we dus wel last van hebben.  Op enig moment was alles weer groen, er was gras ingezaaid. Maar wat me plotseling opviel was dat er een omheining gemaakt werd, wat ik wel vreemd vond want het leek nu net of de eigenaar zijn eigendom wilde afbakenen en dat is nog nooit gebeurd.
Een dag later begreep ik het want er lopen nu schapen en dat is bijzonder want  in de afgelopen 30 jaar heeft er nooit vee gelopen op dit perceel.
Nu ziet er het zo uit vanuit onze keuken.

 

En nog een vanuit de andere richting.

 

Voorbereidingen

Inmiddels is het september en duurt het geen maand meer voor we in Singapore zijn.

In het begin leek het nog heel ver weg maar nu gaat de tijd toch snel.

Al vroeg in de zomer zijn we begonnen met de voorbereiding. In de opruiming kocht ik rokjes, shirts, en jurkjes voor mezelf  en  korte broeken en zomerse overhemden  voor Piet.

       

Uit de bibliotheek heb ik een paar boeken gehaald over Singapore en Maleisië en ook op internet heb ik wat gegoogled; hoewel ik uit de belevenissen van Kimmo en Maja meer inspiratie haal.

En last but not least, we hebben bijnanieuwe trouwringen. Ja, in Singapore gaan we ons veertig jarig huwelijk vieren met kinderen en kleinkinderen en we vonden dit een goed moment om onze trouwringen weer te gaan dragen. Piet heeft jaren geleden al zijn trouwring afgedaan omdat hij in het zware tuinbouwwerk overal met de ring achter bleef haken. En mijn trouwring heb ik op een gegeven moment moeten laten doorknippen, hij zat muurvast om mijn vinger. Tijdens mijn werk mag ik geen ringen dragen, lang heb ik dit genegeerd maar op een gegeven moment heb ik me toch zo verantwoordelijk gevoeld voor de hygiëne in het ziekenhuis dat ik naar de juwelier ben gegaan om de ring netjes door te laten  knippen met behoud van de inscriptie. Het heeft een half jaar geduurd voor ik de afdruk van de ring in mijn vinger niet meer zag.

In de loop van de jaren zijn Piet z'n  vingers ook een beetje in omvang gegroeid en hebben we onze trouwringen een paar maten groter laten maken. Piet kan met zijn huidige werkzaamheden de trouwring weer goed dragen en ik kan de ring gemakkelijk af als ik ga werken.

Het ziet er mooi uit aan onze handen vind ik.

De poezen

Het gaat goed met de poezen. Vier weken lang hebben we de poezen binnen opgesloten gehouden. In die tijd hebben we geprobeerd de regels te stellen voor zover dat mogelijk is bij katten.
De poezen mogen als wij thuis zijn in de keuken komen, in de bijkeuken en op stal.
Als we s ávonds in de kamer gaan zitten gaan de poezen naar de stal en gaan de deuren dicht. Na vier weken opsluiting hebben we het kattenluik opengezet maar de poezen werden bang van het doorzichtig kunstof beweegbaar klepje dat in het kattenluik zit. Daarop wist Piet wel raad; met een touwtje blijft het kattenluik openstaan en s'avonds gaat het afsluitbaar luikje ervoor. En dit werkt goed.

De zwarte poes zit graag voor het raam om naar buiten te kijken, ook op stal heeft ze nu een eigen plekje gevonden. Ook is de zwarte poes graag bij ons in de keuken; als wij sávonds in de kamer zitten gaat regelmatig de deur open en komt ze binnen, ze heeft ontdekt hoe ze de deuren open kan krijgen.
De witte poes is heel veel buiten, net als ze dat op het Groenveld was. Gelukkig is ze hier nog elke avond binnengekomen. Voorzichtig is de witte poes  haar omgeving aan het verkennen, ze loopt tussen de varkensstallen door naar achter, ooit zien we haar bij de sloot en regelmatig loopt ze rond in de buurt van de machines van Van Boxmeer. Al twee keer heeft ze een muis mee naar huis gebracht.
De twee poezen samen zijn niet echt dikke vrienden, er wordt nog wel eens naar elkaar geblazen en ze proberen allebei op hun eigen manier hun eigen plekken te veroveren en te behouden.
In de keuken hadden we een kussen op de vloer gelegd, dan is het niet zo koud. De zwarte poes ging daar lekker liggen tot ze met niet mis te verstane gebaren en geluiden gesommeerd werd om weg te gaan.
Dan zie je de zwarte poes zoeken en op en neer drentelen, ze gaat op de stoel bij de computer zitten waar ze vervolgens door een van ons weggestuurd wordt, dan maar op een leren stoel maar dat is niet zo zacht. Uiteindelijk hebben we nog een kussen in de keuken gelegd en daarop gaat mevrouw maar heel verongelijkt zitten kijken. Ze heeft verloren maar dat wil ze wel laten merken en o wee als ze de kans krijgt gaat ze toch weer op het andere kussen liggen.
Het was een verandering; de poezen bij ons op de boerderij maar we zijn eraan gewend, we raken aan de poezen gehecht en het is gezellig in huis.

31 augustus op de boerderij

31 augustus is de verjaardag van Jari. Jari werd dit jaar 11 jaar en voor het eerst waren wij en de andere oma en opa niet op het feest. Jari is ons eerste kleinkind en nu de eerste van het gezin die zijn verjaardag in Singapore viert. Met de andere oma had ik al een hele poos geleden afgesproken dat we in ieder geval samen iets zouden doen. Op mijn werk had ik al lang vrij gevraagd en op vragen van mijn collega's dat Jari toch in Singapore woont en ik dus niet op de verjaardag kon zijn heb ik geantwoord dat ik in ieder geval thuis voor de computer zou gaan zitten om te skypen en dat ik deze dag zou gaan  beleven met alle gevoelens die er dan zouden zijn.
En zo is het ook gegaan, we hebben er een mooie dag van gemaakt, het weer werkte mee want het was lekker, niet te warm maar wel zonnig. Om 11.00 uur waren oma Marije en opa Mart bij ons met een lekkere appeltaart, de lievelingstaart van Jari en hebben we met z'n vieren gezongen en Jari gefeliciteerd ( te zien op Singapore met zes). Dan ben je blij met skype!
Na de koffie hebben we een rondje Buntven gewandeld en daarna hebben we samen geluncht.
We hebben samen gepraat over onze kinderen en kleinkinderen, over hoe we hun verhuizing ervaren, over onze vakantieplannen en ook over basale praktische zaken als de poezen verzorgen.Als wij naar Singapore gaan in oktober zullen Mart en Marije voor de poezen zorgen. Mart en Marije hebben nu ook de knoop doorgehakt en geboekt voor Singapore in januari.

Het bezoek aan de peuterspeelzaal heeft inderdaad een vervolg gekregen, opa Mart heeft de vraag opgepikt en is vrijdagochtend  met oma Marije naar de peuterspeelzaal geweest om te skypen. Opa Piet was mee om enkele foto's te maken en die spreken boekdelen.