De peuterspeelzaal

Van het feest van Kimmo en Maja op 8 juli j.l. waren een heleboel ijsjes overgebleven. Het idee was om de kinderen van de peuterspeelzaal te trakteren op een ijsje, meteen na de vakantie.
Zo gezegd, zo gedaan. Wij werden door de kinderen en de juffrouwen enthousiast ontvangen en meteen uitgenodigd om mee te doen aan het toverspel. Na het toverspel was er voor de kinderen een beker ranja en daarna het ijsje. Het ijs was letterlijk en figuurlijk meteen gebroken toen wij zo gezellig aan tafel zaten te kletsen met de kinderen. De kinderen wilden weten wie wij waren en al snel waren ze druk aan het vertellen. Suze was trots, want zij kende opa Piet en oma Antoinette al. Na het ijsje moest er gekeken worden naar de dikke buiken van de kinderen en werd staande op tafel het peuterzaallied gezongen.

Eigenlijk was het ijsje maar een binnenkomer, de juffrouwen waren erg blij om ons te zien en om te horen hoe het met Lasse en Maaren ging. Suze had verteld dat ze met Lasse had geskyped en juffrouw Monique vroeg zich af of de hele groep misschien eens met Lasse kon skypen. Juffrouw Monique ging meteen regelen dat zij gebruik kon maken van internet en wij hebben het verzoek doorgegeven aan opa Mart. Dus wellicht krijgt dit bezoek nog een vervolg.

Ommel kermis

Ommel kermis is een begrip in onze familie, in ons gezin iets minder maar verhalen hebben de kinderen wel gehoord en ze hebben er ook wel wat van meegekregen.
Ommel kermis is altijd in augustus, vroeger de 2 de zondag, nu de 3de.
Het is hoog zomer met Ommel kermis en het is altijd mooi weer, er kan wel eens een bui vallen maar het is overwegend zonnig en warm.
Vroeger duurde de kermis 4 dagen, van zaterdag tot en met dinsdag, tegenwoordig tot en met maandag.
Met Ommel kermis gingen we naar het matinee, op zondag, maandag en dinsdag. Toen de kinderen klein waren gingen we op zaterdagavond al naar Ommel, de kinderen sliepen dan bij oma Ommel en wij gingen uit; naar Ommel kermis. Op zondagmiddag kregen we na het matinee warm eten bij ons thuis, op het menu stonden soep, aardappelen, vlees en diverse groenten waaronder altijd spekbonen. Augustus is de tijd van de spekbonen. Na het eten gingen we met onze kinderen naar de kermis, ik keek rond of ik oude klasgenoten zag want ik was een trotse moeder en ik wilde dat iedereen uit Ommel mijn kinderen zag. Natuurlijk waren er ook andere moeders met wie ik op school had gezeten en met wie ik kon bijkletsen.
Wij hoefden lang niet altijd met de kinderen mee, mijn broers en zussen namen hen mee en gingen met hen in de botsautootjes, naar de schiettent en de gokkraam en toen ze niet meer zo heel klein waren mochten ze alleen. Aan geld nooit gebrek want er waren zoveel volwassenen die hen wat toestaken en ook oma en opa gaven kermisgeld.
Het was altijd druk, rommelig en gezellig. Ook Rita was  thuis en dat gaf extra drukte en gedoe.
Altijd moest er iemand met haar naar de kermis om mee in de attracties te gaan en  te zorgen dat het allemaal goed verliep.  Meestal koos ze zelf trouwens wel iemand uit om mee te gaan.
Op alle dagen en tijden kwamen de ooms en tantes  "op de kermis". Er moest dus altijd genoeg vlaai en broodjes in huis zijn.
Afgelopen weekend was het dus weer Ommel kermis. Wij zijn allemaal ouder geworden, gaan niet meer uit en hoeven ook niet meer met onze kleine kinderen naar de kermis. Toch blijven we naar Ommel kermis gaan en het is altijd weer gezellig. Rita komt naar huis, oma kookt warm eten voor Rita en niet meer voor de hele familie. De spekbonen staan natuurlijk nog steeds op het menu. Rita kiest tegenwoordig Franca uit om met haar naar de kermis te gaan. Sommigen van ons lopen een rondje mee en de rest zit gezellig thuis met een lekker koud biertje. Een traditie wordt in stand gehouden.

Skypen

Door de verhuizing naar Singapore van Kimmo, Maja en de kinderen zijn wij natuurlijk gaan skypen.
Het is een geweldig communicatiemiddel en samen met alle andere huidige mogelijkheden krijgen wij een beeld van hun dagelijks leven daar. Het was voor mij niet zo moeilijk om skype te downloaden, te installeren  en te gaan gebruiken. Of er nog meer mogelijkheden opzitten weet ik niet, dat zal best maar wij kunnen contact maken en dat is genoeg. Er zijn meer mensen die nu op deze manier graag contact maken met de family in Singapore, o.a. Suze. Suze is het buurmeisje en het beste vriendinnetje van Lasse. Suze wil heel graag Lasse zien en dat kan met skype. Zo kwam het dat de moeder van Suze mijn hulp vroeg met het installeren van skype. Dat streelde toch een beetje mijn ijdelheid want ik heb zelf al zo vaak hulp nodig van anderen voor mijn computer.
Inmiddels kunnen Suze en Lasse skypen en hebben wij een leuk contact eraan over gehouden.
Lasse en Suze kletsten nl. veel met elkaar en keken naar elkaar door een gaatje in de heg.
Als Piet nu komt om het gras te maaien en Suze heeft dat in de gaten roept ze opa Piet en maken ze samen even een praatje door het gat in de heg.
Het is trouwens maar goed dat we regelmatig komen want dan kunnen we de buurkinderen al die verkeerd terechtgekomen voetballen weer teruggeven.

Het is wel ooit gokken in welke tuin we de bal  moeten gooien!

Het kattenluik

Regelmatig komen wij nog  in Het Groenveld en soms zien we dan ook buren van Kimmo en Maja.
Als ik kom zie ik de buren werken in de tuin of wandelen met de kinderen, ik steek mijn hand op en dat is het dan.
Maar toen Piet er laatst aan het werken was; tuinafval opruimen, heeft hij een praatje gemaakt met de overbuurvrouw, met Thijs en zijn moeder en met buurmeisje Suze en haar moeder.
Dat was leuk, Thijs hield stoer vol dat hij Maaren echt niet miste terwijl zijn moeder het tegendeel zei.
Buurmeisje Suze vroeg zich af waar Lasse nu is en hoe het met de poezen gaat, want ook die zag ze niet meer en dat vond ze maar vreemd.
Opa Piet beloofde om een foto van de poezen naar Suze te sturen en de moeder van Suze ging skypen om Lasse en Suze de gelegenheid te geven elkaar te zien.
Intussen heeft opa aan Lasse beloofd om een foto te maken van het poezenluik, het poezenluik dat na ruim 3 weken nog steeds niet in gebruik is omdat wij aarzelen om de poezen buiten te laten.
We stellen dit moment nog maar een week uit maar dan moet het er toch echt van komen.

Dus nu voor Lasse een foto van het poezenluik.

vakantie in Zuid Nederland

Wat me de laatste weken het meest is opgevallen is de rust overal. Het is goed te merken dat Zuid- Nederland vakantie viert.
Op de eerste plaats zijn er geen of nauwelijks files op de snelweg. Als ik naar het werk rijd over de A67 kom ik op een snelweg waar het ongekend rustig is. S'middags als ik naar huis rijd kan ik meteen doorrijden, het ziekenhuis ligt op industrieterrein de Run in Veldhoven en vaak duurt het 15 minuten voor ik alle stoplichten gehad heb en op de snelweg zit. Nu kan ik meteen doorrijden en ben ik in mum van tijd thuis.

In de supermarkt is het rustig, de straten zijn stil in en in het Groenveld is nagenoeg niets te beleven.
Soms sta je voor een gesloten deur, zoals bij de bibliotheek die nu maar voor halve dagen open is.

Maar dan op het werk; een krappe bezetting met elke dag collega's die je niet kent, de collega's komen van andere afdelingen of van de flex. In de zomervakantie worden vaak afdelingen gesloten en  collega's en patienten van betreffende afdelingen worden over de andere afdelingen verdeeld.
Ondersteunende diensten zijn soms niet of moeilijk bereikbaar.
Maar we houden ons voor dat we niet moeten klagen; wij willen allemaal onze gewenste vakantie opnemen op zelfgekozen dagen en op deze manier wordt dit zo goed als kan mogelijk gemaakt.

Thuis op de Rakt hebben we vakantie van het handballen; er zijn bijna geen vergaderingen.
s, Avonds na het werk kunnen we nog lekker even in de tuin werken en genieten van het mooie weer.
Het fijnste is dat we nu alle avonden samen thuis zijn, ik vind dat heerlijk. Soms hebben we een afspraak met familie, vrienden of kennissen, ook heel gezellig.
Van mij mag dit nog wel even duren.